Joanna Beauty Mode: rozmyślam na amen.

Hej dziewczyny!

Mam takie wrażenie, że zapoczątkuję jakiś dziwny rodzaj pamiętnikowych postów na blogu. Jakoś mam ochotę się bezpardonowo wypisać. Tak o, bez zdjęć, żeby zajrzeli tylko Ci, co zawsze zaglądają. ;)

Właśnie kończy się moje rozdanie. Nawet jakoś nie bardzo mnie to boli, bo to Wasza strata, Ja uparcie się trzymam mojego postanowienia, że nic (zupełnie nic) nie mam zamiaru organizować tutaj dla mniej niż 10% moich obserwujących. Szkoda mojego wysiłku, zachodu i pieniędzy. Może faktycznie rozdania są przereklamowane...  nie wiem ;)

Oprócz tego muszę sobie tradycyjnie ponarzekać na brak czasu. Mam potworną ochotę coś zmalować, ale chyba popadam w pracoholizm i nie umiem się zorganizować czasowo.Poza tym czeka mnie ekspresowa przeprowadzka i kolejne dni bez najmniejszych owoców mojej choroby artystycznej.... Jesienna depresja.

Tyle fajnych projektów dookoła, jeden nawet zaczęłam... A ja leżę sobie wieczorami, wyobrażam sobie, co bym mogła na nie przygotować...no i ty tym się kończy.

Marna ja, marna.

A może by tak jebnąć pranie, gotowanie i zająć się tym, co mi pisane? Zająć się artystycznym powołaniem, kroczącym za mną od dziecka? Wypaćkać stopy farbą, rozłożyć płótno na podłodze i tworzyć codziennym tuptaniem?

Wrócę do Was, bo potwornie mi tego brakuje, ale trzeba mi tylko takieeego porządnego kopa. Niech mi ktoś wpieprzy na ulicy, wrzeszcząc "Wracaj na bloga!". Byłoby fajnie ;) Ktoś chętny?

Spod kolorowego respiratora- Wasza JC.